نشانه شناسی لباس تئاتر

انتشارات سروش منتشر کرد:
بشر، از دیرباز، در زندگی و فعالیت های خود از «نشانه» برای برقراری ارتباط سود جسته است. نشانه ها در ارتباط گفتاری و رفتاری و شیوه پوشش نمود می یابند. در تئاتر نیز، از هنگامی که آیینی ابتدایی بوده تا آن زمان که شیوه ای از تفکر و بازتاب آن شده است، نشانه های متفاوتی بار ارتباطی را بر دوش کشیده اند. اما دانش نوپای نشانه شناسی، بررسی علمی، منظم و مدون «نشانه»ها و کارکرد آن هاست. این دانش تأثیر بسزایی بر تولیدات متنی و اجرای تئاتر داشته و در این میان، لباس، به منزله یکی از بخش های مهم دریافت تئاتری، از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است. این مطالعه، نقش لباس و طراح لباس را به منزله گزینشگر، سازمان دهنده، ترکیب کننده و وحدت دهنده نشانه های دیداری بررسی می کند، و با یافتن ارتباط بین نحوه گزینش، توزیع، تأكید و ارزشگذاری نشانه های منفرد یا نظام های نشانه ای دیداری، با فرایند تشکیل و معنایابی مفهومی، سعی در ارائه راهکارهای مناسبی برای کنترل دریافت تماشاگران دارد. به همین منظور، لباس ها در اجرای چهار اثر شکسپیر، یعنی هملت، شاه لیر، مکبث، و اتللو، نشانه شناسی شده اند.